Met de paplepel ingegoten…
Vakmanschap word al jaren van generatie op generatie doorgegeven. Ook zo bij Hitachi. Wij spraken vaders en zoon Van der Staaij, die hun passie voor Hitachi delen.
Peter van der Staaij
Als kind zijnde ging Peter wel eens met zijn vader mee in het weekend naar de werkplaats. Zo begon zijn carrière bij HCME. In 1990 begon Peter in zijn schoolvakanties met vakantiewerk bij de service werkplaats in Oosterhout. Na zijn werk bij de service werkplaats is hij bij de minigraafmachines aan de slag gegaan als vakantiewerk. Maar in 1995 kwam hij officieel in dienst in het magazijn. Momenteel is hij nog steeds werkzaam bij HCME, sinds 2006 is hij verantwoordelijk voor de Mining Sales binnen Centraal; Zuid; en Oost Europa. Hierdoor reist hij veel naar verschillende werkprojecten om samen met het dealernetwerk van HCME verkoop te genereren in deze markten.
Hij merkt dat er door de jaren heen veel verandert is in de bouw en de wereld daar omheen. “Dit proces zal ook altijd blijven doorgaan”. Vooral als je kijkt naar wetgeving, wat de nieuwe emissie regels voor een effect hebben op het ontwerp van de machines. Dat zijn altijd wel uitdagingen, geeft Peter aan, maar dat maakt zijn werk ook zo interessant. Peter vindt het echter het leukst wanneer hij met de machine zelf bezig kan zijn, “het product zoals het is en zoals een Hitachi moet zijn”.
Stef van der Staaij
In 1972 werd Stef aangenomen door Willen Luijten en is toen begonnen als monteur, zowel op de werkplaats als op de buitendienst. Nu is Stef al 12 jaar met pensioen. Stef is door zijn werk bij Hitachi bijna overal, behalve Australië, geweest op de wereld. Door diverse projecten in het buitenland zat hij vaak voor een langere periode op een nieuwe plaats zodat er machines opgebouwd konden worden.
Stef vond het erg bijzonder om de opbouw van het bedrijf mee te maken. Hij kwam als zesde man bij Hitachi werken en verwonderde zich door de jaren heen enorm over wat er na iedere 10 jaar weer stond. Daar is hij nog steeds erg trots op vertelt hij ons. Peter geeft zijn vader hier gelijk in. Waar Peter met zeven man in het magazijn begon, staan er nu minstens 70 man te werken.
Wanneer vader en zoon worden gevraagd of ze ook samen hebben gewerkt zeggen ze luidkeels tegelijk “ja”. Toen Stef van de buitendienst af kwam, is hij ook in het magazijn gaan werken. Hier had hij supervisie over de verkoop van onderdelen binnen Nederland, Duitsland en Denemarken, specifiek voor kranen en heistellingen. Toen hebben de heren zeker voor een jaar samen gewerkt. Voor Peter is dit een hele leerzame periode geweest, geeft hij aan. Voornamelijk omdat zijn vader zoveel ervaring had, over hoe een machine werkt en waar een onderdeel zit. Klanten kwamen vaak met een specifiek onderdeel wat ze moesten hebben en in plaats van dat dit met een druk op de knop te vinden was, moesten de heren dan met artikelnummers de boeken in. Zo vertelt Stef ons het leuke verhaal over die keer dat er een klant belde, omdat hij een specifiek opzetstukje nodig had voor “dat ding dat pssht doet”. “Nou, dan moet je maar weten wat hij nodig heeft” vertelt Stef lachend. En Stef wist ook precies dat de betreffende klant zijn luchtdroger bedoelde hiermee.